manker

Walon (Rifondou)

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « manker », el pout stitchî vaici.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /mɑ̃.ˈke/ /mɑ̃.ˈkɛ/ /mɑ̃.ˈkiː/ /mɔː.ˈke/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /mɑ̃.ˈke/
Ricepeures : man·ker

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	manke
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	mankez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	mancans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	mancnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	mancrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	mankéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	manke
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	manké
Ôtes codjowaedjes	come viker

èn pus esse la (po ene sacwè).
- I n aveut des tchårreyes di circonstance, mins l’ vén vénve a manker. — Lu vî Sprâwe, 2011/2012, p. 9 (fråze rifondowe).
ni nén adiercî, rater.
- Il a manké s’ cibe.
- On a manké l’ trén.
rissinti del poenne cwand ene sacwè n’ est pus la.
- Nosse tchén est moirt, i nos manke.
(v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») (sovint eployî å passé) mostere ki l' fijhaedje åreut bén polou s' passer.
- Mins ç’ côp la, Diu do Diu ! Cwand dj’ m’ aprepia do lét
  Ki nos prindîs l’ cadåve, k’ esteut si froed, si setche,
  Dji manca do flåwi— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.25, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).

a cwè manke : pocwè, a cwè ça sieve, po kéne råjhon.
- A cwè manke di s’ moster rancuneus, rinde el bén pol må, c’ est l’ meyeu. — Motî d’ Nivele, a « rancuneû » (fråze rifondowe).
i n’ mancreut pus k’ ça : dijhaedje cwand on prind consyince k’ ene målåjheye sacwè poreut si vni radjouter a ene afwaire dedja målåjheye ; on dit eto : ça sreut l’ bouquet.

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

manker

manker di