ripårler

Walon (Rifondou)

**Alofômes di r(i)-**
avou ene sipotchåve voyale	avou ene divanceye voyale	sipotcheye cogne
ripårler	erpårler	rpårler

Etimolodjeye

Do viebe « pårler », avou l’ betchete « ri- » des viebes (betchete ri- nén radjoutante) çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Prononçaedje

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀipɒːʀːle/ /ʀipɑːʀːle/ /ʀipɔːʀːle/ /ʀpɒːʀːle/ /ʀpɔːʀːle/ /ɛʀpɑːʀːle/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.pɔːʀ.ˈle/
Ricepeures : ri·pår·ler

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	ripåle
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	ripårlez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	ripårlans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	ripålnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	ripålrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	ripårléve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	ripåle
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	ripårlé
Ôtes codjowaedjes	come wårder

ripårler

1. (v. sins coplemint) Pårler, djåzer ene novele feye
- Dj' avans rpårlé do tins passé; dju rpålêyrans d' ça è ôte côp; nos ndè rpålêyrans.
1. (viebe å prono)
Ritaper ene copene come divant
- I s' rupårlèt come divant; il ont grognî durant cwénze djoûs, i s' erpårlèt dispu ayir.
Responde avou des côps d' linwe
1. Sotni, disfinde avou des mots
- I rpârlêye todi ses efants; i m' a rpårlé.
- So les omes tant-et-pus'
  Cial ouy, s' on-z a tapé,
  Ça n' mi shonne nén trop djusse
  Et dji m' les va rpårler
  — Camille Gaspard (fråze rifondowe).
- Les linwes des cis ki s' volèt rpårler s' têront — Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri. — Jean Bosly, L’ îmitåcion d’ Jèzus-Cris (ratourné di J. Bosly) (fråze rifondowe).