arinner

Walon (Rifondou)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Racuzinave avou li vî francès areiner. Là où Rollans monta au perron entaillié, l’empereres de France l’a ensi areinié. (sourdance: la chanson des quatre fils Aymon. arinner (codjowaedje) [v.c.] si mete a djåzer avou (ene sakî). F. adresser la parole, interpeller. Ti dirès k' on n' arinne les djins k' å moumint k' on nd a mezåjhe, mins dj' a on ptit siervice a ti dmander (D. Salme). On dit eto: atôtchî, adjåzer, apårler, advizer. F. aborder, interpeler.