dibiter

Walon (Rifondou)[candjî]

Alofômes di d(i)-
Plinne cogne	Sipotcheye cogne
dibiter	dbiter

Tayon-bodje tîxhon « bitt » sôre di houwoe dins on poirt po abråyler les bateas avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes

AFE :
- diferins prononçaedjes : /dbi.te/ /di.bite/ /dɛ.bi.te/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /di.bite/
Ricepeures : di·bi·ter

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	d(i)bane
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	d(i)banez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	d(i)banans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	d(i)bannut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	d(i)banrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	d(i)banéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	d(i)bane
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	d(i)bané
Ôtes codjowaedjes	come bouter

(viebe å coplemint) vinde timpesse et lontins.
- Debiter do bwès
- Debiter les comissions
- Il ont dbité leu pourcea
- I sait bén dbiter s' martchandeye
raconter.
- Ca tès vîs mots ont s’tu batous so n’ deûre èglome
  Avou l’ustèye d’acir qui nos wangna nos dreûts,
  Oûy’ minme, qwand on lès d’bite, on ôt co brêre les omes
  Qu’ont flahî, sins lâker, po qu’ nos viquans’ ureûs
  — Joseph Mignolet, "Les håyes sont rfloreyes", "Mi lingadje?", 1921, p. 117.
tchanter.
- Come dji saveû
  Qu’on musiqu’reût,
  Et qu’on d’bit’reût chaskeûn’ si p’tit rèspleû,
  Dj’a fêt ’n’ pasquêye
  Po l’ « cråsse eûrêye »
  So lès pîmåyes qui n’vont nin l’dreût dè djeû
  — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.171.
(rabaxhanmint) dire ene hiede di laidès sacwès
- I dbite des calinreyes so vosse conte
- Dibiter des målès noveles
(viebe å prono) si recrester
- Ele si dibite bén voltî
- Dji so djonne et dji m' fwais aler
  Et dj' a l' tour di m' dibiter
  — Li camrade dè l'joie, Chanchet Barillié, 1852 (fråze rifondowe et rarindjeye).