ewaerer

Walon (Rifondou)

Bodje * « waer » (såvadjreye), avou l’ betchete « e- » d’ ecloyaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɛ.wɛ.ˈʀe/ /ɛ.wa.ˈʀe/ /ɛ.wa.ˈʀɛ/ /a.wa.ˈʀe/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛ.wɛ.ˈʀe/

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	ewaere
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	ewaerez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	ewaerans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	ewaernut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	ewaerrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	ewaeréve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	ewaere
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	ewaeré
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

ewaerer

(viebe å coplemint) fé awè ene sorprijhe.
- C’ est ene novele ki n’ ewaerrè personne — Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
- Vos nd avoz nén stî ewaerêye, edon, vos ? — Henri Simon, « Quatre comédies Liégeoises », 1936, « Janète » (1913), p. 142 (fråze rifondowe).
- Ca, bén pus ki l' sudjet, c' est l' lingaedje ki l' oteur eploye k' ewaere. — Joseph Mignolet, "Li walon å payîs di Lîdje" (1938), p.32 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) fé awè peu (on tchvå, ene biesse).
- Va-z è avou t' blanc dvantrin ! i Ti vas ewaerer li tchvå.
- On ndè va nute et djoû, passant viyaedjes et veyes, ewaerant les efants ki nos loukèt roter, et k’ ont l’ air di nos prinde po des spéres. — Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.31 (fråze rifondowe).
(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ ewaerer ».