håler

Loukîz eto : haler, schåler.

Walon (Rifondou)

Bodje * « hallôn » ‎(« assouwer »), kécfeye avou assaetchance do bodje «ardere» (broûler); çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /hɔː.le/ /hɒː.le/ /haː.le/ /haː.liː/ (betchfessî å, halcrosse rîlêye)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /hɔː.le/ ^{aschoûtez lu}
Ricepeures : hå·ler

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	håle
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	hålez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	hålans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	hålnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	hålrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	håléve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	håle
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	hålé
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

bruni l' pea d' ene djin, tot djåzant do solea.
- Li solo håle les payizans. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Et vla l' gasse kiminceye avou ene grande djoye d' efant
  Ki rglatixh, plinne et franke, so tos ces deurs vizaedjes
  Ki l' tchôd solea d' awousse håla coleur do grin — Henri Simon (fråze rifondowe).
souwer å solo tot djåzant del tere.
- I fåt leyî håler l' tere. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- I fjheut on tchôd solo : li tere håléve a fwait k' on l' ritournéve. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- èt, d’zos l’ustèye qui faît dès hopes
  tot k’tèyant lès rôyes dè tchèrwé,
  lès cwårts èt lès roukes si fondèt,
  li tére si brîhe, si strûle èt håle. — Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, Li sèmèdje.
(viebe å prono) dimorer e plin solo afîsse di anoeri l' pea.
- Valets, båsheles, tote ene djournêye,
  Å tchôd solo s’ vinént håler. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.89, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).
ramter après ene sakî (!!! a-z aveuri).
- Il est bén råle do vey del moråle,
  Divins mes vers, n’ estant k’ djoyeus pénson,
  Mins dj’ va risker sins ratinde k’ on n’ mi håle,
  Di vz endè fé cial e mi ptite tchanson. — Louis Lagauche, Tchansons tchusèyes, (1908-1912), «Consèy’s al djonnèsse » p.22 (fråze rifondowe).