halkiner

Walon (Rifondou)

Bodje « halk- » ‎(« halcoter ») avou l’ cawete di codjowaedje « -iner » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /hal.ki.ˈne/ /al.kine/ /alkinɛ/ (H prumrece)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /hal.ki.ˈne/
Ricepeures : hal·ki·ner

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	halkene
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	halkinez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	halkinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	halkinnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	halkinrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	halkinéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	halkene
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	halkiné
Ôtes codjowaedjes	come copiner

halkiner

(v. sins coplemint) èn nén saveur cwè fé.
- Et po t’ disfinde, cwand dj’ serè grand,
  Sins halkiner, dji shurè l’ voye
  K’ ont shuvou l’ an trinte, nos parints— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.34, “Walon d’vant tot !” (fråze rifondowe).
- Li pere del djonne feye, marixhå d' mestî, sins halkiner lontins, i rashonne les troes tcherons kel vlént maryî; i lzî dit :"Li ci d' vozôtes ki m' sårè fé li tchveye li pus bele årè l' båshele. — Bernard Jacob (fråze rifondowe).
- Asteure, i n' esteut pus tins do halkiner po-z ateri; dji hapa ene grande golêye d' air et dj' ataca l' maneuve. — Yvonne Gendarme (fråze rifondowe).
(v. sins djin) èn si saveur decider, tot djåzant do tins cwand i est po ploure.
- Dispu ttå matén, i halkene.
- Asteure, i n' esteut pus tins do halkiner po-z ateri; dji hapa ene grande golêye d' air et dj' ataca l' maneuve — Yvonne Gendarme (fråze rifondowe).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

halkiner