Aller au contenu

mer

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : mér.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « mare » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
mer mers

mer femrin

  1. (djeyografeye) grande sitindêye d’ aiwe salêye, foirt fonde.
    • Nole mer divins ses fonceas,
      Ses mosseas,
      N’ a ene sifwaite piele ki blawtêyeMartin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.134, « Nosse feye » (fråze rifondowe).
  2. veye ou viyaedje metou sol boird di ciste aiwe la.
    • Les Scayet, zels, i vont deus troes côps al mer par an.

Ratourneures

[candjî]
  1. aler al mer : aler e vacances so ene pladje.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Omofoneye possibe

[candjî]
  • mere (mame)
  • mér, mére, disfondowe di « mier(e) »

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
grande sitindowe d’ aiwe
boird di ciste aiwe la

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike mer so Wikipedia

Prononçaedje

[candjî]
  • AFE : /mɛʁ/ (Paris) ; /mɛːʀ/ (Walonreye) ; /maɛ̯ʁ/ (Kebek)

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
mer mers

mer femrin

  1. (djeyografeye) mer (mot scrît e francès come e walon, mins prononcî diferinnmint).