moenner

Ådvins

Tayon-bodje latén « minare » (avou assaetchance di "moenne"), çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er »; (36 prononçaedjes)

AFE :
- diferins prononçaedjes : /mwɛ̃.ne/ /mɔ̃.ne/ /moː.ne/ /mɔ̃.nɛ/ /mi.ne/ /mwɛ̃ʀ.ne/ /mwɛ̃ʀnɛ/ /minɛ/ (betchfessî oen)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /mwɛ̃.ne/
Ricepeures : moen·ner

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	moenne
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	moennez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	moennans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	moennnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	moennrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	moennéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	moenne
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	moenné
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

moenner

I. [v.c.]

aler avou (ene sakî, ene biesse) tot lyi mostrant l' voye.
- Il a moenné le vatches el pasteure.
On dit eto: kidure.

i fåt moenner si tvchvå come on l' kinoxhe : i fåt waitî d' fé avou les djins, tot-z acontant leu caractere.
fé avancî comifåt (ene oto, evnd.).
- I moenne ddja bén l' oto di s' pa.

II. [v. a nén dit coplemint] kidure ene oto. On n' pout nén moenner divant 17 ans.

III. si moenner [v.pr.] si cdure. I n' s' a nén bén moenné, et dvant l' minisse, cobén. F. se conduire, se comporter.