racoulot
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « coulot », avou l’ betchete « ra- », çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ot ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀa.ku.ˈlɔ/
- Ricepeures : ra·cou·lot
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | racoulot | racoulots |
| femrin | racoulote | racoulotes |
racoulot omrin
- dierin efant d' ene famile, sovint vnou å monde lontins après les ôtes.
- C' esteut mi l' racoulot.
- Li racoulot, c' est l' pus mnou del binde — Esther Baiwir, ALW 17 sol vicaedje sociå, p. 62 (fråze rifondowe).
- Çou k' arive sovint, c' est l' pus vî des efants k' est tchoezi come pårén pol racoulot — Jean-Jacques Gaziaux (fråze rifondowe).
- Et vola ki, levant ses ouys, li Djôzef avize si fré, Binjamin, li valet da s' mame: «C' est lu,» dmande-t i, «li racoulot k' vos m' avoz cåzé ? — Lorint Hendschel, Li Djneze (ratournaedje).
- Gn aveut-st on côp on pôve mônî ki n' aveut ki s' molén, èn ågne et on tchet. Il aveut troes fis. Divant do mori, i fjha les pårts. Li molén å pus vî des valets, l' ågne å deujhinme et l' racoulot åreut don l' tchet — Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
- (mot des cinsîs) dierin vnant d' ene niyêye (coshets, robetes).
- Li racoulot a do må do trover ene tete.
- pitite coine catcheye e-n ene metowe plaece.
- Les deus viyès çmintires avou leus tchapeles, leus coulots et leus racoulot — Joseph Bodson (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- (dierin efant) : coulot, houlot, scourlot, schirloû, coulouroû, parpounon, parpounot, ritrové, gåté, rawtea, rônou, cadet; miersipepieuzmint e l’ notule ALW 17.28 .
- (måvnant coshet) : parpounot, rawtea, rônou, måcrexhant
- (pitite coine catcheye) : racwén, sorcwén, camoussåd, naxhe
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
