Aller au contenu

aburtale

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : burtale, aburtalé.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « burtale », (avou atroclaedje del divancete "a") del ratourneure «aveur ene sakî a burtale» çou ki dene on mot avou l’ betchete « a- » (fåsse betchete).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
aburtale aburtales

aburtale femrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. stocaesse binde di cur, di stofe, d' elastike, ki passe ådzeu del sipale, ene metowe di tchaeke costé, po sotni ene marone, on mayot.
    • Di Knoke-li-Zoute disca Depane, A tchaeke estopeuse, dji tchai e pane; Dji plonke direk, colé astok So les aburtales di s' mayot Bernard Mirlon (fråze rifondowe).
  2. coroye ki passe so li spale po poirter ene tchedje, on fizik.
  3. cingue di cur ki passe so li spale et tént ene djin ashiowe dins ene oto.
    • I n' a nén oizou wårder si mwin so li spale da Vera; il a fwait shonnance di rén et il a rapougnî l' aburtale Lucyin Mahin, Vera.

Ratourneures

[candjî]
  1. djouwer avou les aburtales
  2. pea d' mes aburtales

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : S109

Ratournaedjes

[candjî]
stocaesse binde ki passe ådzeu del sipale po n' nén leyî dischinde ene marone
ki passe so li spale po poirter ene tchedje, on fizik

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike aburtale (discramiaedje) so Wikipedia