Aller au contenu

dure

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : duré, dûre, durè.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « ducere » (moenner, kidure), racuzinave avou li vî francès duire.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) dujhoz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) dujhans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) dujhnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) durè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) dujheu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) dujhe
pårt. erirece (dj’ a, vos av) dût
Ôtes codjowaedjes come cure

dure (v. sins djin) (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a »)

  1. convni.
    • Nos frans martchî insi, si ça vs dût.
    • Vos n’ estoz pus èn efant ; vos dvoz sepi si l’ crapåde vos dût ; on n’ si va nén spozer insi al viss al vass ; i s’ fåt cnoxhe, k’ on s’ hante divant çoula Dieudonné Salme, Li houlo, p. 248-249 (fråze rifondowe).
    • — Vos hantez avou on djonne ome qui n’ vis dût gote èt qu’ dji n’ vous nin. Il a ’ne mâle goviène. Si r’noumêye di rabateû d’ oûhês ni m’ lêt nin pâhûle èt dji tûse lon tot vèyant l’ préh’nîre qui Frigabiawe vint d’aband’ner! Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Frisgabiawe.
    • Nos vîs parints,
      Tot foû des dints,
      Cwand on mandaye n' elzî dujheut nén,
      Breyént-st a l' ome:
      « Taiss tu ! Cûte peme !
      Et s' lai-m' e påye ou tu n' vicrès pus dmwin ! »— Émile Wiket, "Fruzions d' cour" (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Pwaire minimom

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
convni Loukîz a : convni

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin dur durs
femrin dure dures

dure omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. femrin singulî di : « dur » (deure).