Aller au contenu

disbobiner

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « bobene » (avou candjmint d’ voyale), avou l’ betchete « dis- » di disfijhaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) disbobene
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) disbobinez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) disbobinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) disbobinnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) disbobinrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) disbobinéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) disbobene
pårt. erirece (dj’ a, vos av) disbobiné
Ôtes codjowaedjes come copiner

disbobiner

  1. (viebe å coplemint) disrôler l' fi d' ene bobene.
    • Disbobinez mu ci lonxhea d' linne la.
    • Li bîje disbobine lès djaléyes
      Su mès deûs massales totes roselantes.
      Li bîje sofèle tote li djoûrnéye,
      Todi pu fèle èt pus agnante.
      Jacques Desmet.
  2. (viebe å coplemint) code tos les fruts.
    • Ns avans disbobiné tos les gurzalîs Motî Forir (fråze rifondowe).
  3. haper dvins ene guere, des disduts.
    • Ses sôdårts fjhît carnadje
      Et disbobinît li cité d’ Sint-Lambiet Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.177, “Es Châte” (fråze rifondowe).
  4. (mot des scoles) dire d' ene trake (ene sacwè aprinjhe par keur).
    • I m' a disbobiné totes ses lçons.
  5. (viebe å prono) : Loukîz a : « si disbobiner ». : (imådjreçmint) si måvler

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Contråve

[candjî]

bobiner, ribobiner, rebobiner

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
disrôler l' fi d' ene bobene
branscater