djaler

Loukîz eto : djalter.

Walon (Rifondou)[candjî]

Tayon-bodje latén « gelare » (minme sinse), avou a-divnance del voyale do prumî pî, çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒa.ˈle/ /d͡ʒa.ˈlɛ/ /d͡ʒɛ.ˈle/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒa.ˈle/
Ricepeures : dja·ler

djaler

((v. sins djin)) fé on tins wice ki l' aiwe toûne a glaece.
- I va djaler del nute: les stoeles xhinèt des dints.
- Schoyoz l' feu, Zabele, Pu vnoz dins mes djnos; Po nos tni tchôd cwand i djale, Recoulotans nos — Jacques Bertrand (fråze rifondowe).

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

II. [v.s.c.]

dins les djeus d' efant, end aler pus lon erî di çou k' on doet trover.
- Ti djales… asteure ti broûles.
rl a: broûler. F. s'éloigner.
(uzaedje disconsyî) edjaler.
- Mes fleurs djalèt l' ivier.

III. (uzaedje disconsyî) [v.c.] edjaler. Li froed a djalé mes canadas.

djaler tot blanc : djaler et k' on croet k' on-z a spårdou ene blanke poure totavå.
On dit eto: reler, mårler. F. gelée blanche.
djaler a furlotches : djaler et k' gn a come des furlotches ki pindèt ås coxhes.
On dit eto: djivronde. F. givrer.
djaler a tchandeles; djaler a glaece : djaler foirt, et k' gn a des tchandeles di glaece après les toets.
djaler a biesse u : djaler a pire finde : djaler foirt.
rl a: fé xhiltant.
pus djale-t i, pus strénd-t i : dijhêye cwand ça va todi pus må.
i n' djale nén so l' mårlaedje : cwand il a mårlé (relé), et k' ça dmeure, li nute ki vént, i n' ridjalrè nén.
raetchîz dsu et priyîz l' Bon Diu k' i djale ! : dijhêye po balter ene sakî k' a spiyî on casson: s' i djale, les bokets si vont rcoler.

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

djaler