dimander

Walon (Rifondou)

Plinne cogne	Spotcheye cogne
dimander /dimãde/	dmander /nmãde/

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « dimander », el pout stitchî vaici.

AFE :
- diferins prononçaedjes :
  - /di.mã.ˈde/ /dy.ˈmã.ˈde/ /dy.ˈmaː.ˈde/ /dɛ.mã.ˈde/ /di.mã.ˈdɛ/ /dɛ.mã.ˈdɛ/
  - (pa picårdijhaedje) /dimɛ̃de/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /di.mã.ˈde/
Ricepeures : di·man·der

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	dimande
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	dimandez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	dimandans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	dimandnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	dimandrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	dimandéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	dimande
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	dimandé
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

atôtchî ene sakî po saveur (ene sacwè).
- Vos pou dj' dimander l' eure ?
- Infén, cwand dji lyi årè dmandé s’ no, muzré, distelé, s’ il est trop ptit, ki fåt i fé ? — Henri Simon, « Sètche, i bètche » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.51 (fråze rifondowe).
(v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « après ») voleur des noveles d' ene sakî.
- Mins cwand on lyi derit des noveles då viyaedje
  Et k' il aprinda pår ki l' hiedresse n' esteut pus
  K' ele aveut rindou l' åme cåze … d' èn emacralaedje
  Et k' ele aveut dmandé co traze feyes après lu
  Si vizaedje candja tot
  — Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 151 (fråze rifondowe).
(v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « po ») propôzer.
- Viè 8 eures Dåvid dimandrè po djouwer ene pårteye di cwårdjeus. — Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.37 (fråze rifondowe).
(viebe å prono) : Loukîz a : « si dimander ».