Aller au contenu

tini

Èn årtike di Wiccionaire.
Plinne cogne Spotcheye cogne
tini tni

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « tenere » (minme sinse) çou ki dene on mot avou l’ cawete d’ infinitif « -i » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) tén
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) tinoz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) tinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) tegnnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) ténrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) tineu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) tegne
pårt. erirece (dj’ a, vos av) tinou

tini (å prono : si tini)

  1. (viebe å coplemint) bén aveur e s' mwin.
    • Cwand vos l' tinoz, nel rilåtchîz nén.
  2. (viebe å coplemint) esse mwaisse d' ene botike.
  3. (viebe å coplemint) dimani dvins ene pôzicion.
  4. (viebe å coplemint) nén fé bodjî d' ene sawice.
    • Come li båpere del comedeye,
      Li méde rawåde ki l’ maladeye
      Vis tegne po kékes moes e vosse lét : Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « On fait çou qu’on pout po viker», 1922, p.125 (fråze rifondowe).
  5. (v. sins coplemint) dimorer stocaesse, nén halcoter.
    • I n' tént pus k' d' on costé. Henri Simon, "Li mwért di l'åbe (fråze rifondowe).
    • Dj' a metou des fleurs d' a des tchamps dins on vere: ele tinèt dipus d' cwénze djoûs.
  6. (viebe å prono) : Loukîz a : « s’ tini ».

Ratourneures

[candjî]
  1. si djel tén bén
  2. tini a gougne
  3. tini astok
  4. tini bon
  5. tini e plaece
  6. tini cantea
  7. tini pal mwin

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
tini
nén fé bodjî d' ene sawice