blaguer
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « blague », avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bla.ˈɡe/ /bla.ˈɡɛ/ /bla.ˈɡiː/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bla.ˈɡe/
- Ricepeures : bla·guer
Viebe
[candjî]blaguer
Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | blague |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | blaguez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | blagans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | blagnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | blagrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | blaguéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | blague |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | blagué |
Ôtes codjowaedjes | come blaguer |
- (v. sins coplemint) dire des riyotreyes.
- (v. sins coplemint) emantchî ene riyante sacwè conte ene sakî.
- (v. sins coplemint) djåzer bråmint.
- (v. sins coplemint) sayî di bén s' fé vey d' ene sakî tot s' escuzant, tot lyi frotant l' mantche.
- (v. sins coplemint) nén dire li vraiy, si mostrer mî k' on n' l' est vormint.
- Nel schoûtez nén, savoz, i blague. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « so ») & (viebe å coplemint) dire des mintreyes sol conte d' ene sakî.
- Blaguer sol conte des djins. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- (viebe å coplemint) rire so ene sacwè.
- Ni vént i nén blaguer m' laide tiesse,
Mes ouys, mi vinte, mes pîs, mes mwins,
Lu k' a moens l' cogne d' ene djin k' ene biesse !
Bén vla on råle, edon surmint ! — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Bin v’la st-on râre èdon surmint" (fråze rifondowe).
- Ni vént i nén blaguer m' laide tiesse,
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]sayî di bén s' fé vey d' ene sakî tot s' escuzant, tot lyi frotant l' mantche
dire des mintreyes sol conte d' ene sakî
Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]dire des riyotreyes
- Francès : plaisanter (fr), blaguer (fr)
sayî di bén s' fé vey d' ene sakî tot s' escuzant, tot lyi frotant l' mantche